این کتاب که هیچ شکی در آن نیست برای پرهیزگاران هدایت است.
خداوند حکیم پس از خلقت انسان به خود احسن‌الخالقین می‌گوید، فرشتگان را در برابر کمال او به سجده وا می‌دارد و او را خلیفه‌ی خود در زمین قرار می‌دهد، چرا که موجودی را خلق کرده و از روح خود در او دمیده است، که اسما و حقایق هستی را می‌داند، خوب و بد به او الهام شده است و صاحب اختیار و دارای قدرت انتخاب است.
خداوند مهربان پس از خلقت انسان و دادن اختیار و قدرت انتخاب به او، خوب و بد، خیر و شر و مسیر رستگاری و گرفتاری‌اش را هم به نفس او الهام می‌کند و با اعطای قوه عقل او را مجهز می‌کند، و از سر فضل و رحمت خویش باز او را تنها و رها شده نمی‌گذارد و از آنجایی که انسان موجودی فراموشکار هم هست، پیامبرانی به سوی او می‌فرستد تا بار دیگر همان چیزهایی که در فطرت او به ودیعه گذاشته، برایش یادآوری کنند.
از آنجایی‌که انسان مخلوقی است که قدرت انتخاب دارد، لذا مسیر زندگی و سیر تکاملی را با اختیار خودش می‌پیماید و سرانجام و سعادت و شقاوت او بستگی به انتخاب‌های خودش دارد.
خداوند متعال با فرستادن پیامبر خاتم حضرت محمد (ص) و نزول قرآن هر آنچه که لازم بود یادآوری شود، یادآوری کرد و فرمود:
«این قرآن فرقان است و به طور کامل جداکننده‌ی حق از باطل است..»، «ما هیچ چیز را در این کتاب فروگذار نکردیم..»، «همانا این قرآن مردم را به استوارترین طریقه هدایت می‌کند»، «این قرآن آیات روشن الهی است در لوح سینۀ آنان که نور خدا، علم و دانش یافتند».
سپس فرمود: «این کتاب حجت و بیانی برای عموم مردم و پند و موعظه‌ای برای پرهیزکاران است»، «این کتابی است که ما آن را با برکت و خیر بسیار فرو فرستادیم، پس از آن پیروی کنید و پرهیزکار باشید که رحمت و لطف الهی شامل حال شما گردد».
و فرمود: «و ما آنچه از قرآن فرستادیم شفای دل و رحمت الهی برای اهل ایمان است و (لیکن) ستمکاران را چیزی جز زیان نخواهد افزود.»
و برای اطمینان قلب پیامبرش فرمود:
«می‌گویند قرآن را به دروغ به خدا نسبت داده است (ای رسول ما) بگو اگر راست می‌گویید یک سوره همانند آن بیاورید و غیر از خدا هرکس را می‌توانید به یاری طلبید»
«ای رسول محققاً «ما» این قرآن عظیم‌الشان را برای تو فرستادیم»، «این کتاب عظیم از جانب خدای دانای حکیم بر تو نازل می‌شود»، «ما آن را به صورت آیات جدا جدا فرو فرستادیم تا به تدریج و به آهستگی آن را برای مردم فروخوانی»، «پس دلتنگ و رنجیده خاطر (از انکار مردم) مباش تا مردم را به آیات عذابش بترسانی و اهل ایمان را به بشاراتش یادآور شوی»، «بگو… این قرآن بر من وحی شده تا به وسیله آن شما و تمام کسانی را که این قرآن به آنها می‌رسد هشدار دهم»
«این قرآن کتابی است که بر تو فرستادیم تا مردم را به امر خدا از ظلمات (جهل و کفر) بیرون آوری و به عالم نور (علم و ایمان) برسانی و به راه خدای مقتدر و ستوده صفات راهنمایی کنی»
«ما بر تو قرآن عظیم را فرستادیم تا حقیقت همه چیز را روشن کند و برای مسلمانان (تسلیم شدگان به حق) هدایت و رحمت و بشارت باشد»
و برای اطمینان بندگانش فرمود:
«این قرآن تنزیلی از جانب خدای بخشنده و مهربان است»، «این کتاب (قرآن) فرستادۀ کسی است که زمین و آسمان‌های بلند را آفرید»
و در جواب منکران قرآن فرمود:
«و اگر دربارۀ کتابی که بر بندۀ خود فرستاده‌ایم شک دارید، یک سوره مانند آن بیاورید و تمام گواهان خود را به غیر از خدا برای این کار دعوت کنید، اگر راست می‌گویید که قرآن کتاب آسمانی نیست».
«آیا در قرآن (از روی فکر و تامل) نمی نگرند (که این کتاب بدون تردید از سوی خداست) که اگر از سوی غیر خدا بود در آن اختلاف بسیاری می‌یافتی»
و در توصیف حقانیت و عظمت آن فرمود:
«هرگز از پیش و پس این کتاب حق، باطل وارد نمی‌شود زیرا قرآن فرستادۀ خدای مقتدرِ حکیم و ستوده صفات است»
«اگر این قرآن عظیم‌الشأن را بر کوه نازل می‌کردیم مشاهده می‌کردی که کوه از ترس خدا خاشع و ذلیل و متلاشی می‌شد»
و برای اتمام حجت و توجه بندگانش به قرآن فرمود:
«براستی که قرآن برای تو و مومنان پندآموز و مایه‌ی تذکر است و بزودی (در مورد آن) پرسیده خواهید شد.»
با وجود خلاصه و چکیده بودن متن بسیار کامل و جامع بود و حق مطلب ادا شده بود به طوری که کسی بدون هیچ پیش زمینه و به دور از تعصب بخونه بتونه تامل و تعقل کنه و در نهایت تصمیم بگیره .. راهتون روشن و مانا